Je gevoel volgen, veel ouders vinden dat het erbij hoort, de dag van vandaag. “Doe niets wat niet goed voelt”, hoor je dan wel eens. En ik geef toe, ik zei het vroeger ook wel, tegen moeders. Uiteindelijk, je wil het beste voor je kind, en als het niet goed voelt, dan klopt het niet, of wel?

Na jaren begeleiding geven durf ik vandaag zeggen dat je gevoel niet volgen, soms net een heel goed idee is…

Wanneer je in een bepaalde situatie het gevoel hebt dat je zus of zo moet handelen, en dat voelt goed om het zo te doen, dan heb je groot gelijk. Door je gevoel te volgen op zulke momenten, krik je je zelfvertrouwen op, zie je heel vaak ook dat het gewoon goed is. Wanneer het goed voelt, dan is het heel vaak gewoon goed.

Maar wanneer het niet goed voelt, wil dat absoluut niet zeggen dat het misschien toch geen goed idee is…

De afgelopen zomer gaf ik ons gezin het geschenk van wat opvoedondersteuning. Veel weten over opvoeden is immers één ding, er middenin staan en dan nog weten hoe je best handelt, iets heel anders. Dus eenmaal ik mijn ego opzij kon zetten 😉 was het niet zo moeilijk om verschillende mensen te bedenken die ons gezin misschien wel zouden kunnen ondersteunen. Ik ken er toch een hoop, dus dat zou makkelijk zijn, dacht ik. Gewoon even alles op een rijtje zetten, ieders kwaliteiten even bekijken, weten wat ik zelf wou, en dan kiezen.

Bleek dat ferm tegen te vallen. Want niemand voelde eigenlijk echt goed. Dus bleef ik zoeken naar iemand waarmee het wel goed zou voelen, waarmee het wel helemaal zou klikken.

Tot ik mezelf een heel belangrijke vraag stelde…

Wat is er nodig zodat dit goed kan voelen?

En toen ik me nog wat dapperder voelde:

Wat heb ik nodig, zodat dit goed kan voelen?

Het feit dat het voor mij niet goed voelde, had niets te maken met die andere mensen. Het had alles te maken met mij. Want als er iemand meekijkt naar de opvoeding van je kinderen, dan stel je jezelf wel heel kwetsbaar op. Ik moest mezelf heel kwetsbaar opstellen. En dat kon ik alleen maar met iemand die ik vertrouwde. Maar kon ik wel iemand vertrouwen? Ik was bang voor de oordelen (die ik niet zou krijgen). Ik was bang om de fouten te zien die ik had gemaakt (niemand is perfect, toch?).

Hoe zou het zijn, om me kwetsbaar op te stellen bij iemand die ik eigenlijk niet helemaal vertrouw (een beetje wel, maar toch…)? Wat was eigenlijk het ergste dat er kon gebeuren (=> en gekwetst ego).

Dus deed ik wat niet goed voelde. Keek naar binnen en zorgde voor mezelf. En na een poosje voelde het zo goed, zo goed! En ben ik dankbaar.

Bovenstaande is maar een voorbeeld, maar je kan dit principe toepassen op eender welke situatie waarbij je twijfelt of je je gevoel moet volgen.

Stel jezelf simpelweg de vraag:

Wat is er nodig zodat dit goed kan voelen?

En wanneer je je heel erg dapper voelt:

Wat heb ik nodig, zodat dit goed kan voelen?

Deel de momenten waarbij je twijfelt of je je gevoel wil volgen hieronder of in de Facebookgroep. Of stuur me een e-mail, naar hallo@opvoedenopmaat.com . Ik hoor graag van je!