Niemand kent mij, want ik kende mezelf niet (meer)

Wanneer je allerdierbaarste vriendinnen, die je al jaren kent, tegen je zeggen “waar komt dat vandaan” en “zo kennen we je niet”, dan pas weet je hoe hard je jezelf verstopt hebt. Ik maakte het mee, nog niet zo zot lang geleden.

En ik was in de war, ik dacht “hoezo, dat was er toch altijd?”. Hoe kan dat nu dat ze dat stukje van mij niet gezien hebben?

Oh ja … ik was vergeten het te tonen…

Wie ik echt ben.

Mijn heerlijke, rare, geweldige zelf.

Tot op het bot.

Ik was te druk bezig met pleasen en voldoen aan de verwachtingen van anderen. Zo druk bezig daarmee dat ik helemaal mezelf vergat! Waw, zoveel energie dat dat nam.

Zoveel energie die nu mag vrijkomen, te besteden aan nuttigere zaken.

Sorry lieve vrienden dat ik mezelf verstopte. Ik kon het nog niet, mezelf tonen. Ik mocht eerst leren dat ik de moeite waard ben om gezien te worden. Maar wacht, ik maak het goed, door opnieuw te gaan tonen wie ik écht ben. Gewoon omdat ik oké ben.

Bedankt voor jullie geduld allegzins. En volg me gerust, als dat goed voelt voor jou, en als het eng voelt, volg me dan zeker. Want oh dit voelt ook voor mij eng. Maar ik weet diep vanbinnen (en vanbuiten 😉) dat dit een geweldig goed idee is. Voor mij. En ook voor jou.

Wees jezelf. ❤️ Durf dat. Je bent het waard. Je kan zoveel delen met de wereld. Voel dat, durf dat.